Eski evler kadim dostlar gibidir.

Eski evler kadim dostlar gibidir. Hep hazırdır seni bağrına basmaya. Kapıları kilit bilmez. Açar girersin.. * Avlusuna attığın ilk adımda, karşılar seni tanıdık kokular. Ah! kaynayan reçel, Anne şefkati gibi çorba, Vefayı anımsatan kahve, Şifacı bir el gibi dokunur kanayan yerlerine. İçin ısınır aniden. * Teklifsizce dalarsın odalarına. Uzanmıştır çocukluğun ak saçlı ninesinin dizine. Gezinirken elleri saçlarında, iyilerin hep kazandığı bir masalda kötüleri kovarsın Kafdağı 'nın arkasına. * Mutfakta pişmiştir akşamın nevalesi. Çoktan ayrılmıştır komşu teyzenin hakkı. Hem de en yağlı yerinden. Birazdan sokak kapısı açılır gıcırtıyla. Gelmiştir evin babası. * Koşturur çocukluğun,koşturur sevinçle. Uzatırken terliklerini,sarılırsın dizlerine. 'Bana ne getirdin 'der,açarsın avuçlarını. Vardır cebinde mutlaka kağıda sarılmış bir lokum yada bir avuç akide şekeri. * Dışarıda kar boran olsa da, hiç üşümezsin. Duvarlarına sinmiştir sevgiler. Sıcacıktır eski evler. * Zaman yorar ya her şeyi. Yıpranır onlarda gün be gün. Ama hiç şikayet etmeden saklarlar anılarımızı.. Dinlemesini bilir de,kulak verirsek seslerini. Anlatırlar unutulmuş zamanları. * Bilmezler ki; çoktan gözden çıkardık onları. Bilmezler ki; Kadim dostlukların bittiğini. Kimsenin ardına bakmadığını. Kötülerin Kafdağı'ndan indiğini. Evlerin bir türlü ısınmadığını. Yüreklerin hep üşüdüğünü. Bilmezler ki.....Bilmezler ki.....