Dut Ağacı

Eşin dostun yaşıyor bak bahçelerde Sen çıplak bir doruğun üzerindesin Tam rüzgârın engini sardığı yerde

Yekpare bir mavilik üstünden akar Altında köklerini sıkan toprak var Dertleşir durursun gölgenle

Bazan öyle yakın geçer ki kayan yıldızlar Halini soruverecekler sanırsın Dağılır üstündeki yeşil sükût Ümitle kımıldanırsın

Bakma sana bir ad verdiklerine Yerle gök arasında bir karaltısın Ve bütün dünya seni unutmuş Sanki kim bilecek yaşadığını Gelmese dallarına birkaç fakir kuş

Ne de dolmaz çilen varmış İlk defa kırağı yaktı canını Aşkı sonra bulutların Rüzgârın cilvesi değil miydi Döken yapraklarını

Durmuşsun kırların bir ucuna Ah senin halin köylü hali Yaşarsın kıraç toprakta Servi-simin misali

Keşke her gördüğümde, sımsıkı sarılsaydım koca çınara. Seni seviyorum koca çınar diyebilseydim. Koca çınarımız hasta oldu Bir gün kaybettik koca çınarı. Koca çınar devrildi... Onunla birlikte çocukluğumuzda gitti. En son gittiğimde koca çınar yoktu. Muzip, sevgi dolu bakışlar da yoktu artık. Koskoca bir boşluk kapladı içimi.