Kar tanesi gibi dağın zirvesinde ölüm Ovalar gelirdi hatırıma sesinden önce Artık hatırlamıyorum

Bilmiyorum ellerimi nereye koyacağımı

Sahipsiz kalmış bir kıta gibi Bir şiirin en anlaşılmaz mısraında Ve saç telin rüzgârda Ne de güzel havalanıyor bak

Bu cümleler senin besmelenin yarım kalışı gibi Yutulan harfler hazımsızlık yapmaz korkma Allah kalbimizi sever önce Sen suya bak sonra güneşe Günebakan utansın sarısından yeşilinden Gün baksın benden yana ne olur Bir bakarsın kalbim, Allah, ben ve neşe

Anka’nın bir tüyü gibi ölüm İki dağ arasında öylece bekliyorum Hatırlamıyorum aklımı nereye koyduğumu Fersah fersah kalbimi uzatsam ellerine Sahiden hiç yaşamamış olsaydın mesela Bunca uzak diyarlar anlatılmasaydı masallarda Belki senin adın saklamıştır ne bileyim Arasam aklımı oralarda bulabilir miyim

Masal bitmeden uyumasaydım eğer Keloğlan çok güzel arkadaş olurdu bana Tanışırdık, senden bahsederdim Heybesinde taşıdığı ekmek kadar Şu kavruk saç telin kadar tanıdık Korkma ben yabancı değilim Zaten çok kalacak değilim Buralar bana çok uzak