Allah 'ile insan yalnızlığı mı?İnsanlar arasında insan yalnızlığı mı?

Allah 'ile insan yalnızlığı mı?

İnsanlar arasında insan yalnızlığı mı?

Korkusu küçük düşürüyor hayatımızı.

Ne diyordu ince şeylerin annesi

“Ötekini oku sen, derinde dipte duranı.”

Allah ile yalnız, halvet halinde kaldığın zaman yapacağımız muamelelerden bir tanesi de hiç şüphesiz ki O’na karşı sevgimizi hissetmemizdir. Şurası malumdur ki, seven bir kimse sevdiği bir kimse ile yalnız kalmak, ona açılmak, onunla konuşmak, dertleşmek ister. Bu seven kimse için her zaman aradığı bir fırsattır. Şair der ki: Geceye dedim ki senin içinde sözler ve sırlar gizli midir? Dedi ki, sevenlerin seher vaktinde söylediklerini hayatımda hiç gizleyip de atmadım. Yalnız kaldığında Rabbin ile konuş, O’na tek başına iken ibadet et.. Sevgi, ümit ve korku ile… İşte bu şuur da bir çok kimsenin tatmadığı mutluluğun lezzetidir. Davud Et-Tâî rahimehullah der ki: “Allah’a yemin olsun ki, gece vaktinde ibadet olmasaydı, bu dünyanızda kalmayı asla sevmezdim” Hasan El-Basri’ye rahimehullah sorarlar: “Gece ibadet eden kimselere ne oluyor ki yüzleri nurludur?” O da şöyle cevap verir: “Çünkü onlar Rabbleri ile yalnız kalıyorlar. Rabbleri de onları nuru ile giydiriyor.” Halvet Ehli! Size Gizli ve Sürpriz Bir Nimet Var! Bir vakit olur insan uzun uzun secde yapar. Rabbi ile konuşur konuşur konuşur… Fakat uzun uzun konuşması ile gözyaşlarından aldığı his ve lezzeti asla alamaz. Halvette dökülen gözyaşları… Bunun manası bu satırları ne yazmakla, ne okumakla anlaşılır. Bunu ancak tadan kimseler anlayabilir… Ne mutlu o kimseye ki, Rabbi ile halvet halinde iken, sevgi ibadetinden başka bir şeyi yoktur. Çünkü Allah onlara kıyamet gününde sürpriz bir nimeti vaad ettiğini buyurmaktadır. Allah subhanehu ve teâlâ bunu bize açıklamamış, kıyamet gününe bırakmıştır. Allah subhanehu ve teâlâ halvet halinde kendisine ibadet edenlerden bahsederken şöyle buyuruyor: “Onların yanları yataklarından uzaklaşır. Korku ve ümit ile Rabblerine yalvarırlar. Verdiğimiz rızıklardan da infak ederler. Yaptıklarına karşılık olarak onlara gözlerin aydın olacağı, nelerin gizlenmiş bulunduğunu kimse bilmez.” (32/Secde, 17) ALINTI)