Bir yolcu gibi sabah, tan vakti

Bir yolcu gibi sabah, tan vakti yola çıkan,

Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adam,

Uyanıyor şafakta, ruhu hep düş içinde,

Elinde kutsal kitabı, dualar dilinde!

Duasını ederken başlıyor gün doğmaya

Güneş hem göğe doğuyor, hem onun ruhuna.

Solgun ışıkta beliriveriyor eşyalar,

Eşyalarla birlikte ruhunda başka şeyler,

Ondan başka herkes uykuda, böyle sanıyor,

Esrik bir mutluluğun huzuruna varıyor,

Oysa arkasında güler yüzlü melekler var,

Kitabın üzerine eğilmiş bakıyorlar.

(1856)

Victor Hugo