Zeynep Köylü’ Şiiri…

‘Ben olmadığım yerlerden geliyorum her gece.. ve her sabah gene kendim olmayan yerlerde uyanıyorum. bir yığın karmaşanın içinde gene cebelleşiyorum sol tarafımla. sözcükler dönüyor arabaların tekerleklerinde bana dil çıkararak.. bense umursamıyorum kendim dahi herkesi..ya da tam zıddı işte. şehirlerarası bir yolculuk sırasında çantama attığım bir kitap yetişiyor imdadıma. Zeynep Köylü’nün ilk ağacı öperek adlı şiir kitabı bu. fark etmeden aylarca nereye gidersem gideyim cebimde taşıdığım ölüler gibi onu da taşımışım. Zeynep Köylü gerçekten çok iyi yazan birkaç kadın şairlerden biri. ve aylakların tam yanı başında olması gereken yazarlardan diyerek kendimce biraz olsun anlatmak istedim. hani diyorum annesini acı diye sol tarafında taşıyan yalnızlık kervanının yolcuları için.. babasına adamış aşklar yaşayanlar için.. bir güle bir kadraj dolu cam kırıkları sığdırmışlar için.. ve kendisiyle delilik oyunları oynayabilen yarım akıllılar için.. tam da durup okunması gerekir.’

‘Mavinin Çığlığı’